Cechą charakterystyczną tego minerału są mieniące się wieloma barwami rozbłyski świetlne wynikające z zawartych w kamieniu inkluzji innych minerałów. Labradoryt zwykle jest zanieczyszczony ilmenitem, rutylem, cyrkonem, hematytem i magnetytem. Zjawisko gry barw na powierzchni labradorytu nazywamy labradoryzacją. Posiada on bardzo dobrą łupliwość i jest bardzo kruchy. Najczęściej stosowane szlify to kabaszonowy i fasetowy. Najcenniejsze okazy to tak zwany spectrolit fiński czyli labrador fiński wydobywany w Finlandii.
Jest to kamień ceniony w jubilerstwie i rzeźbiarstwie. Bardzo często stosuje się go jako kamień ozdobny lub w budownictwie jako okładzinę i dekorację.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz